Burgwall zwischen Łęczyca und Tum

Grzęzawisko nad Bzurą z wczesnośredniowiecznym grodziskiem w tle, widziane z Tumu.

Okolice Łęczycy były zasiedlone już w VI w. O niegdyś istniejącym tutaj ośrodku władzy pogańskiego plemienia Polan świadczy „Szwedzki Szaniec“ zachowany pomiędzy miastem Łęczycą a wsią Tum. W późniejszym okresie po utworzeniu państwa polskiego, kiedy kraj był rządzony przez Mieszka I i Bolesława I Chrobrego, w Łęczycy znajdowała się jedna z siedmiu siedzib kasztelni. Od XI do XIV w. jest udokumentowane istnienie grodu. W latach 1141 do 1161 wzniesiono romańską kolegiatę. Już w X w. istniało tutaj opactwo Benedyktynów, w późniejszym okresie założono również klasztor Dominikanów.

Łęczyca uzyskuje status „letniej stolicy“ Polski

W XIII w. nadal wzrastało znaczenie Łęczycy. Przed 1267 rokiem nadano prawa miejskie, a Łęczyca została stolicą sporego księstwa, które jednak w 1263 roku uległo podziałowi na dwa mniejsze, łęczyckie i sieradzkie. Kazimierz Wielki, ostatni król z dynastii Piastów, zlecił budowę grodu, który w późniejszym czasie został przekształcony w zamek, oraz murów miejskich. Król Władysław II Jagiełło uczynił Łęczycę miejscem obrad Sejmu.
W czasie drugiej wojny nordyckiej, popularnie zwanej „potopem szwedzkim“, wojska szwedzkiego króla Karola X Gustawa doszczętnie spaliły miasto. Jak donoszą kroniki również XVIII w. rozpoczął się dla miasta smutno.

Königsschloss in Łęczyca

Zamek królewski w Łęczycy

August Mocny i Łęczyca

Wojska szwedzkiego króla Karola XII napadły na Polskę z zamiarem obalenia znienawidzonego Sasa, Augusta II i obsadzenia na tronie Stanisława Leszczyńskiego. Po bitwie pod Kliszowem Karol bez najmniejszego oporu zajął Kraków i dokonał zemsty na poplecznikach Augusta Mocnego, pustosząc ich dobytek.  Dnia 18 kwietnia 1704 roku ogłoszono detronizację, a 22 czerwca królem obrano Leszczyńskiego. Po wymarszu szwedzkiego króla w kierunku Lwowa August Mocny, wspierany przez Rosjan, wkroczył do Warszawy. Część rosyjskiego wojska została odkomenderowana do Wielkopolski, aby przyłączyć się do wojsk generała Schulenburga, który właśnie przywiódł świeże posiłki z Saksonii. Kiedy Karol powziął tę wiadomość, zawrócił, zajął Warszawę i nieoczekiwanie zjawił się pod Łęczycą. Rozgorzała mordercza walka, w wyniku której Łęczyca została zdobyta. Generał Schulenburg dokonując odwrotu, spalił miasto. Karol XII podążył za nim w kierunku Kalisza, do konfrontacji doszło w Poniecu, gdzie w bitwie stoczonej 7 listopada zmusił Schulenburga do wycofania się.

O kasztelanowej łęczyckiej, Towiańskiej, nazywanej „Madame de cardinale“, mówiło się, że miała znaczny wpływ na arcybiskupa gnieźnieńskiego Michała Stefana Radziejowskiego, który pierwotnie wspierał księcia Contiego, rywala Augusta w walce o polską koronę. Tenże i Towiańska później zostali przekupieni przez Augusta i stanęli po jego stronie. O związkach Augusta Mocnego z Łęczycą wiadomo ponadto, że w 1726 roku nadał oraz potwierdził przywileje klasztoru Dominikanów.

Rathaus in Łęczyca

Dawny budynek ratusza w Łęczycy, pełniący dziś funkcje USC oraz informacji turystycznej

Budowa fortyfikacji

W wyniku drugiego rozbioru Polski, w 1793 r., Łęczyca znalazła się w granicach Księstwa Pruskiego. W tym czasie rozpoczęto budowę twierdzy, a z początkiem wojny napoleońskiej fortyfikacje zostały wzmocnione. Po wybuchu organizowanego przez Jana Henryka Dąbrowskiego powstania wielkopolskiego pruski garnizon bez walki wycofał się 7 listopada 1806 roku, a Łęczyca w 1807 roku znalazła się w granicach Księstwa Warszawskiego.

Niemiecka okupacja

XIX wiek nie przyniósł Łęczycy rozwoju, jaki można było obserwować w innych miastach. Mokradła w okolicach miasta zostały osuszone dopiero około 1900 roku. W pierwszych tygodniach drugiej wojny światowej Łęczyca i okolice stały się miejscem stoczonej tutaj bitwy nad Bzurą. Cała ludność żydowska (około 1/3 mieszkańców) została eksterminowana.

Ku lepszej przyszłości

Przełom 1989 r., wobec ogromnego zanieczyszczenia środowiska oraz złych warunków życia w socjalistycznej rzeczywistości, to początek zdecydowanie lepszych czasów dla 15-tys. Łęczycy. Dziś miasto stanowi przyjazne turystom centrum regionu.

  • Romanische Kirche in Tum

    Kościół romański w Tumie

    Archikolegiata NMP i św. Aleksego w Tumie, 1141-61, trzynawowa bazylika wykazująca wpływy sztuki ottońskiej portal przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem (1160), polichromia Chrystus Pantokrator, płyta nagrobna oraz freski (XII w.)

  • barokowy Kościół bernardynów/Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, (1630)
  • Parafia św. Andrzeja Apostoła w stylu gotyckim i barokowym, ufundowana w 1432 r., cenne malowidła, rzeźby i epitafia
  • dawny klasztor dominikański, gotyk, XIII w., od 1806 r. służy za więzienie
  • klasycystyczny ratusz (1788-90)
  • cmentarz ewangelicki (zał. ok. 1825 r.), na którym znajdują się groby niemieckich żołnierzy z pierwszej wojny światowej oraz groby niemieckich osadników
  • cmentarz katolicki zgrobami niemieckich i rosyjskich żołnierzy z pierwszej wojny światowej oraz polskich żołnierzy z 1939 r.

    Museum im Königsschloss

    Muzeum w Zamku Królewskim

Restauracja Kargul
Ozorkowska 8
www.kargul.info

 

Hotel Chobry
Topola Królewska 37a
www.hotelchrobry.pl

Linki:

www.leczyca.info.pl

www.sw-andrzej-leczyca.pl

www.bernardyni-leczyca.pl

 

Informacja turystycza:

pl. Tadeusza Kościuszki 24, 99-100 Łęczyca, (Informacja turystyczna mieści się w niegdysiejszym ratuszu, a dzisiejszym USC usytuowanym w środku centralnego placu miasta.)

Telefon: +48 24 721 89 65

Internet: pit.leczyca.info.pl

E-Mail: leczyca@iturysta.pl